Ben CHP’li bir ailede büyüdüm. Çevremdeki bütün ebeveynler, arkadaşlarımın aileleri de, dostlarımız da sosyal demokrattı. CHP’li insan demek, bir zamanlar benim için rakı içen, dincilere söven ve en önemlisi modern veya ilerici insan demekti. Rakı içmeleri ve dincilere sövme konusunda halen aynı şeyi düşünüyorum ama modern algım sanırım biraz değişti.
Her seçimde CHP’nin hüsrana uğramasını, oy oranının belli bir yüzdeyi geçememesini anlayamıyor, bu durumu Türkiye’ nin eğitim noksanlığına bağlıyordum. Çünkü Adnan Menderes’in de, Süleyman Demirel’in de, Turgut Özal’ın da gerici olduğu ve hep dini söylemleri kullanarak iktidara geldiği anlatılmıştı. Örneğin bana kimse Adnan Menderes’in kendisinin de bir ‘çiftçi’ olduğu ve oldukça başarılı tarım politikaları uygulayıp ciddi üretim artışları sağladığını öğretmemişti, bu gerçeği ancak yirmili yaşlarımda öğrendim.
Liberal olduğunu söyleyen kimseyi hatırlamıyorum. Çünkü herkes muhakkak 68 kuşağıydı, solcuydu, sosyal demokrattı ve para kazanmak çok ayıp bir şeydi. Bunun aslında memur kafası olduğunu, fakir ama gururlu bir ülkenin vatandaşı olmanın çok da matah bir şey olmadığını çocuk aklımla hiç sorgulamadım ki.
Şu an Türkiye’nin yaşadığı zihinsel devrimin yukarıda anlatmaya çalıştığım zihniyetin hayatta kalma savaşına bağlıyorum.
Türkiye’nin özgürlükler anlamında çok ciddi sorunları var. Beyaz Türkler’in bu özgürlükler uğruna savaşacağı, sistemi daha demokratik bir yapıya kavuşturmak için çabalayacağı yerde ürettiği ve söylediği tek şey ‘bunlar şeriatı getirecek’. Bu söylemin altında herhangi bir sosyolojik gerçek de maalesef yok. Örneğin utanmadan, 80 öncesi darbe ortamının nasıl oluştuğunu görmezden gelerek ‘Balyoz Operasyonunu’ gündemi değiştirmek için iktidarın bir oyunu olduğunu iddia edebiliyorlar.
Her seçimde CHP’nin hüsrana uğramasını, oy oranının belli bir yüzdeyi geçememesini anlayamıyor, bu durumu Türkiye’ nin eğitim noksanlığına bağlıyordum. Çünkü Adnan Menderes’in de, Süleyman Demirel’in de, Turgut Özal’ın da gerici olduğu ve hep dini söylemleri kullanarak iktidara geldiği anlatılmıştı. Örneğin bana kimse Adnan Menderes’in kendisinin de bir ‘çiftçi’ olduğu ve oldukça başarılı tarım politikaları uygulayıp ciddi üretim artışları sağladığını öğretmemişti, bu gerçeği ancak yirmili yaşlarımda öğrendim.
Liberal olduğunu söyleyen kimseyi hatırlamıyorum. Çünkü herkes muhakkak 68 kuşağıydı, solcuydu, sosyal demokrattı ve para kazanmak çok ayıp bir şeydi. Bunun aslında memur kafası olduğunu, fakir ama gururlu bir ülkenin vatandaşı olmanın çok da matah bir şey olmadığını çocuk aklımla hiç sorgulamadım ki.
Şu an Türkiye’nin yaşadığı zihinsel devrimin yukarıda anlatmaya çalıştığım zihniyetin hayatta kalma savaşına bağlıyorum.
Türkiye’nin özgürlükler anlamında çok ciddi sorunları var. Beyaz Türkler’in bu özgürlükler uğruna savaşacağı, sistemi daha demokratik bir yapıya kavuşturmak için çabalayacağı yerde ürettiği ve söylediği tek şey ‘bunlar şeriatı getirecek’. Bu söylemin altında herhangi bir sosyolojik gerçek de maalesef yok. Örneğin utanmadan, 80 öncesi darbe ortamının nasıl oluştuğunu görmezden gelerek ‘Balyoz Operasyonunu’ gündemi değiştirmek için iktidarın bir oyunu olduğunu iddia edebiliyorlar.
28 Şubat sürecinde ‘amiral gazetelerin’ ‘post-modern’ darbeye katılımlarını görmezden gelip Sabah gazetesine yandaş medya yaftasını yapıştırabiliyorlar.
Örneğin gayrimüslimlerin başına ‘1934 Trakya olayları’, ‘Varlık Vergisi’, ‘6-7 Eylül’ gibi çok acı olayların neden geldiğini sorgulamıyorlar. Çünkü okumuyorlar, sorgulamak işlerine gelmiyor, göbeği açık ama cahil insanlar yerine başı kapalı insanlara bok atıyorlar. Cahil olabilirsin ama başın açık olsun yeter. Rakı içiyorsan, Kemal Kılıçdaroğlu’na oy verdiysen, Ak Parti’ye pardon AKP’ye sövüyorsan ilericisin.
Bu ülkede soru sorarsanız ya yandaş olursunuz ya da liboş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder